Dört bir yanımız masum olmayan çocuklar

Çağan Irmak’ın yeni filmi Dedemin İnsanları’nı gösterimden kalkmadan yakalayabildim. Güzel bir filmdi. Ama bir Babam ve Oğlum değildi, bir Ulak değildi. Irmak insanın duygularına hitap etmesini bildiği için izlerken duygu salınımlarıyla dolu iki saat geçirdim.

Geleyim asıl bahsetmek istediğim konuya. Filmin bir yerinde şöyle diyor başroldeki Dede: “Çocuklara her şey anlatılır. Hem ibret alsın diye, hem de insanoğlunu tanısın, itimat etsin diye.”

 

(Foto: milliyet.com.tr)

 Bizim kültür çocuklardan her şeyi saklar, hiçbir şey anlatmaz onlara, öğretmez, yorumlatmaz… Bir tek oyun. Sadece oyunu verir çocuğa bizim kültürümüz. Oyun oynamak dışındaki her şey dünyaya, büyük insanlara aittir, çocuklar ise sanki burada yaşamıyorlarmış gibi, girmemelidirler hiçbir işin içine. Peki çevremizi saran bu akıl dışılıkta, bahsettiğim bu tutumun payı olmadığı söylenebilir mi? Büyümesi için, düşünmesi için, muhakeme yapması için hiçbir şey yapılmayan, teşvik edilmeyen insanlar haliyle olgunlaşamıyorlar bizim ülkemizde. Bütün bu saçma kavgalar, didişmeler bundan ötürü değil mi? Oyun oynar gibi dövüşen, hatta öldüren; hiç düşünmeden hayati kararlar alıveren, empati yapamayan bu insanlar, yani dört bir yanımız, neden bu haldeler? Nasıl böyle oldular? Bana kalırsa, bu çocukluk meselesi fena halde etkili bu işte. Etrafımız, masumluğundan sıyrılmış ama çocukluktan çıkamamış tehlikeli küçüklerle dolu!