serhanergin

Bugün 24 Ocak. 1993'te bugün katledildi Uğur Mumcu. Sık sık anarım onu hayatın içinde. Ölümü beni çok etkilemiştir. Bir insanın, hayatı o kadar kıymetliyken, yaşamanın değerini bilirken, sadece ve sadece inandığı değerler uğruna, 'gerçek' uğruna, halkı için ölüme yürümesi... Büyük bir hayat, büyük bir ölüm. İnsanın inandığı şeylere hayatını adaması, hele de ölüme yürümesi bu uğurda, tüyler ürpertici bir şey. Uğur Mumcu ve onun gibi niceleri öldürüldüler bu ülkede. Onlar da bilirlerdi öldürülmemenin yolunu, sessiz kalmayı, tehlikesiz olmayı bilirlerdi elbet. Fakat tercihleri cesaretten yana oldu. Şimdi bizler, bu topraklarda yaşayan milyonlarca insan, sessiz sedasız, gündelik dertlerimizle meşgul yaşarsak - ki büyük ölçüde böyle oluyor - yaşayacaksak, ne anlamı kalır bu ölümlerin? Bizler için vazgeçmediler mi hayatlarından onlar? Nasıl hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam edebiliriz? Eğer bu ölümler yaşandıysa, artık bu ölümler yaşanmamış gibi yaşanamaz burada!   ...

Kökü adaletsiz bir dünyada adaletin şaşmaz terazisinden bahsedip duruyoruz. Ne komik. Sabah akşam hukukun üstünlüğüne olan inancını bağırıyor insanoğlu. Hangi hukuk? Doğası gereği adaletsiz olan dünyada, adaletsiz kurulmuş ve adaletsiz yürüyen dünyada, adil olmayan şartlarla diğerleri üstünde hakimiyet kurmuş insanların yazdığı kurallar.  Kimin sözüydü? “İyi olmak kolaydır, zor olan adil olmak.”* Zordur adil olmak. Kimisi doğuştan sahip olduklarıyla mutluluğa başkalarından daha yakın iken. Öbürü ne kadar emek verse de elinde olmayan nedenlerden ötürü isteğine ulaşamazken... Kısacası, adaletin olmadığı - hiç olmadığı - bir dünyada, insanın adil olmasını beklemek olmayacak şey. *  Victor Hugo