"Ne Güzel Bir Sabah" yola çıkarken...

Dördüncü kitabım yarın çıkıyor. İnsan hayret ediyor, hep 'daha yolun başındayım' diye düşünürken olmuş dört kitap, şimdi beşinciye çalışıyorum. Elbette sayıların bir önemi yok bu uğurda ama 'ne ara yazdım bunları?' gibi bir his işte. Gerçi bu kitap, Ne Güzel Bir Sabah, uzun zamana yayıldı. İlk öykülerimi 2009 yılında yazmaya başlamıştım. Ama bir öykü kitabı yazıyorum düşüncesiyle yazmadım onları. Her biri farklı zamanlarda, farklı dertlerle, hislerle yazılmış öykülerdi. Zaten öyküye bakışım öyledir; sezgi üzerine kurulu, fazla döküp saçmadan, yaymadan, bir çırpıda aktarmak/anlatmak. Dar alanda, etkili, tek bir hamle.

Aradan geçen yıllarda her biri epey değişim geçirdi, bazısı baştan tekrar yazıldı. Biliyorum ki ne kadar oturursam başına, her seferinde bir dokunuş, değişiklik, ekleme, çıkarma yaparım. "Bu tamam, mükemmel oldu," diye bir düşünce olur mu yazarken, bilemiyorum. Sonsuza gidecek bu süreci bir yerinde kesip vedalaşıyoruz onlarla. Bundan sonra okurun zihninde yeniden yazılmaya devam edecekler. Bu yazı da bir tür vedalaşma işte...

Bir öykümün ilk kez yayımlanışı da yine 2009 yılında olmuştu. Üstelik de Varlık'ta. "Doğum Günü" başlığını dergide görünce nasıl da heyecanlanmıştım. Hâlâ da aynı heyecanı duyarım. Daha sonra "Yangın", şimdi yayına devam etmeyen bir başka güzelim dergi Özgür Edebiyat'ta; "Ödünç" Kitap-lık'ta, "Kemal ile Zuhal'in Tanışmalarının Hikâyesi" ise 14 Şubat Dünyanın Öyküsü dergilerinde yayımlandılar. "Kelebek Etkisi" ve "Ah Be Yılmaz" da İletişim'in Resimli Türkçe Edebiyat Takvimi serisinde yer almışlardı. Onlara sayfalarında yer veren tüm yayın organlarına teşekkür etmek isterim. 

Tabi ki Levent Cantek'e, Duygu Çayırcıoğlu'na ve tüm İletişim ailesine ayrıca teşekkür ederim.

Az önce söylediğim gibi Ne Güzel Bir Sabah'ı oluşturan öyküler artık okurun gözünde ve zihninde kendi yolculuklarına çıkıyorlar. Yolları açık olsun. Hoşça kalsınlar...