serhanergin

Sevgi Soysal'ın "Tutkulu Perçem"i için Sema Kaygusuz'un yazdığı "Vuruş"* adlı yazıdan: . ..Kısacık ömrü boyunca yaşadığı her aşkın, savunduğu her düşüncenin hesabını vermiş, 'cezasını' çekmiş olan Sevgi Soysal'ın bu ilk kitabı, okurla yaptığı boşluksuz bir sözleşmedir. Sonraki yıllarda derinleştirdiği yazınsal anlayışla Tutkulu Perçem 'e hep sadık kalmıştır. Onun kitaplarında katlanmak yanlıştır. İrade her şeyden daha yücedir. İnsan "temiz havaya çıkmak için soluksuz kalmalı"dır. Sevgi Soysal, 'rağmen', 'ama', 'keşke'lerle kaderi pekiştiren, kadının toplumsal tutsaklığını perdeleyen tümceler kurmaz. [...] Bulduğu nesnel gerçekliği, öznel bakışının içinden ayıklayarak gösterir bize; yazdığı ağrıyı iyi tanır. Acıyı abartarak okuru kanırtmaz. Yaşadığı gibi yazmaktadır çünkü. [...] Sevgi Soysal izinsiz bir bölgede, bozkırı bütünüyle gören bir yükseltinin üstünde yazmıştır öyküsünü. Bir sinek vuracağıyla, kar...

İlginç, şaşırtıcı, hatta sarsıcı demek daha doğru, bir romanla karşı karşıyayız. Başlarken, vereceklerinin çok azını vaat eden, fakat sonuna gelindiğinde beklenmeyen bu kazançla insana tatmin duygusu yaşatan bir roman  Denizi Yitiren Denizci .  İki bölümden oluşuyor roman, yaz ve kış. Bir mağaza sahibi Fusako, oğlu Noboru ile yaşamaktadır. Bir gün denizci Ryuji’yle tanışır, birlikte olurlar. Noboru odasında duvarda bulduğu bir delikten annesini, annesinin çıplaklığını ve denizciyle sevişmelerini izler. Denizcinin aileye girişi mutlu eder hem Fusako’yu hem de Noboru’yu. Noboru öte yandan bir çocuk çetesinin üyesidir ve bu çete eğitimi reddeden, eğitimin Batı’nın insanları ve onların zihinlerini iğdiş eden bir aracı olduğunu düşünen, ‘nihilist’ olarak değerlendirilebilecek bir çetedir. Ryuji ise modern dünyadan kopuk, denizlerde yaşayan, vahşi, bu haliyle de iğdiş edilmemiş, evcilleştirilmemiş bir Doğuludur. Noboru’nun annesi ise tam tersi, Batıya özenen, onu örnek alan bir...