Ankara nereye?
12 Aralık 2018, Çarşamba Tunalı’ya geldim, yürüdüm biraz. Nerede otursam derken, keşke Flamingo dursaydı diye geçirdim içimden. Başka bir pastaneye oturdum, yeni nesil, ‘lüks’ olanlarından. Şimdi pastaneler bile gösteriş merakının mekânları oldular. Oysa eskileri ne güzeldi. Pastane dediğin, sakin, sevimli, kalender yerlerdi. Hele ki öylesi, aile işletmesi bir pastaneye girip oturmak, salep içmek, dilim pasta yemek filan, gönendirirdi insanı. Şimdi? Ne yana baksak aynı görgüsüzlük, aynı şımarıklık, gösteriş furyası her tarafta. Ankara sokaklarına çıkıp yürüdükçe, çocukluk anılarımı canlandırdıkça zihnimde, bu kadar mı değişir bir kent diyorum. (Daha fazla değişen kentler de vardır, söylediklerim onlar için de geçerli elbet.) B izim şehirlerimizin belleği yok diyeceğim ama bellek değil asıl mesele. Bitmez tükenmez bir değişimin altında yoğruluyor şehirlerimiz. Kendine has mekânlar, bulunduğu şehre tat ve renk katan, yaşayanların alışkanlıklarında ve yaşayışlarınd...